Douchen in de woestijn

Douchewater putten

’s Morgen in alle vroegte de koele woestijnwind langs je blote lijf te voelen. En dan een frisse douche, om je op de wandeltocht voor te bereiden. Dat is fantastisch, nietwaar?

Misschien wel, maar er liggen toch wel wat obstakels in het zand. Allereerst: naaktheid. Wij mogen dan denken: wat maakt het me uit als een van de begeleiders mij bloot aantreft, maar voor hen ligt dat anders. Zij willen absoluut niet geconfronteerd worden met de naaktheid van een ander, of het nu om mannen of vrouwen gaat. Sommige bedoeïenen zien het naakte lichaam van hun partner nooit, laat staan dat van een vreemde.

Dan is er het water. Dorst hoeven we niet te lijden, en een litertje om je wat af te poedelen kan er heus wel af, maar een echte douche? Dat kunnen we je niet bieden en dat wordt wachten tot we weer in de bewoonde wereld zijn.

Want wij trekken met kamelen door de woestijn en kunnen dus maar beperkt bagage en water  meenemen. Op een jeeptocht ligt dat alweer anders en zo kan het dat de heuse woestijndouche dan wel binnen bereik is.

Uit ervaring blijkt dat je aan 2 flessen van 1,5 liter genoeg hebt om je van top tot teen te kunnen wassen, inclusief je haren. En leg je die flessen een half uurtje in de zon, dan is het water lekker lauw.

En hoe pakken we de heuse woestijndouche aan?

• Zoek een plekje waar niemand je kan zien. Vanuit jouw plek moet je geen hutjes, autosporen of andere tekenen van menselijke aanwezigheid zien
• Vertel je reisgenoten dat je gaat douchen en waar je van plan bent te gaan staan. Ook de bedoeïenen.
• Neem je flessen water, je zeep en wat je verder nodig hebt mee.
• Hang je kleren te kijk: hier sta ik.
• Ga als het kan op een stuk steen staan, dan krijg je geen natte zandvoeten.
• Kom volledig gekleed weer tevoorschijn en laat niets achter op je doucheplek.

Samen douchen, halfnaakt rondrennen, schaars gekleed en plein publique je haren en lijf drogen of je ondergoed (al dan niet gedragen) vertonen is niet de bedoeling. We zijn nu eenmaal in het Midden Oosten.

Marion Meulenbroek

Stichting Hadiya Reizen

Foto’s maken van de Bedoeïenen tijdens een woestijnreis

Het is vaak een beladen onderwerp: foto’s maken tijdens een reis. En dan bedoel ik natuurlijk niet een landschapsfoto of een opname van een mooi gebouw. Waar we vaak niet goed weg mee weten is het fotograferen van mensen. Hoe zit dat bijvoorbeeld tijdens onze woestijnreizen?

Bedoeïenen als gids en gastheer

Of we nu met kamelen of met een jeep de woestijn intrekken, altijd hebben we een team van Bedoeïenen bij ons die als gids en gastheer optreden.  Tijdens de wandeltocht leren we elkaar steeds beter kennen en geen van onze begeleiders heeft er problemen mee dat er foto’s gemaakt worden.

Integendeel, ze zouden het maar wat raar vinden als ze in je reportage zouden ontbreken.  Dus ga gerust  je gang,  leg onze begeleiders vast terwijl ze brood bakken, de kamelen zadelen, eten koken of met elkaar rond het vuur zitten.  Het geeft een uniek beeld van een unieke reis.

Maar ja, we willen natuurlijk ook wel graag plaatjes van de andere helft van de bevolking, van vrouwen. Hoe pakken we dat aan?

Vrouwen en kinderen fotograferen

De meeste vrouwen vinden het eigenlijk best leuk om gefotografeerd te worden. Wel gesluierd, maar dat mag de pret niet drukken, want zo verschijnen ze nu eenmaal buitenshuis in beeld.

Samen met de kinderen is nog beter, want welke moeder is nou niet trots als een groepje buitenlanders hun kleintje voor een foto uitverkiest?

Ook de wat grotere kinderen poseren graag. En dan wil iedereen zichzelf natuurlijk graag terugzien op het schermpje.  Vrolijke momenten zijn dat, waarbij veel gelachen wordt.

Batterij opladen

Houd er bij het terugkijken wel rekening mee dat je batterij onderweg niet opgeladen kan worden. Nergens is er immers stroom.

En tot slot: we betalen nooit voor een foto. Iemand wil wel of niet gefotografeerd worden.  Meer smaken zijn er niet.

Marion Meulenbroek

www.hadiyareizen.nl

Naar de WC tijdens de woestijnreizen

Tijdens de wandeltocht door de Sinai woestijn vind je geen WC’s onderweg. Gelukkig maar, zou ik zeggen, want een vuil openbaar toilet is bepaald geen genoegen.

Maar ja, wat dan? Zomaar ergens in de frisse natuur je behoefte doen? In die zandbak?  For all to see? Dat valt gelukkig erg mee.  Onderweg of rond het kamp is er altijd wel een rots, heuvel of zandhoop om achter te hurken. Goed, en dan nu de ultieme toilet procedure:

1. Graaf een klein kuiltje
2. Als het waait houd dan rekening met de windrichting
3. Doe wat je moet doen
4. Leg een steen op je ontlasting
5. Verbrand je WC-papier

Dat laatste is absoluut noodzakelijk want WC-papier blijft jaren liggen. Het regent immers nauwelijks in de woestijn, dus het lost niet op. En niets is zo goor als achter een rots opeens allemaal gebruikt papier te zien liggen.

Wie het hurken bezwaarlijk vindt kan op zoek naar twee of drie kloeke keien en daar een Wc-tje van bouwen. Laag bij de grond, maar o zo comfortabel.

Genoeg plek hier

Dit bord kennen wij niet in Sinai

 

Marion Meulenbroek

http://www.hadiyareizen.nl